하나, 둘, 셋 (jeden, dwa, trzy) - Prolog

A/n - no to zaczynamy~! Wiem, że powinnam pisać IWWFY, ale nie umiem tego dokończyć ani rozwinąć. przepraszam was za to.  
A no i sorry, że tak krótko xD



Prolog

                     Nie czułem nic, jakbym był plastykową lalką...

                     Moje oczy widzą jedynie ciemność, która w pewnym sensie była przyjemna. 

                     Nie mogę się ruszyć, ale czy chce to zrobić? Puki nie czuję bólu mogę tak zostać. 

                     - Królewna, się obudziła? - zagryzłem dolną wargę, słysząc ten głos. Mimo przyjemnej barwy był przesączony jadem. Chciałbym zobaczyć posiadacza tego głosu. Nagle poczułem chłodną dłoń na moim policzku. Czy to normalne, iż siedzę cicho zamiast wołać o pomoc? - Nie spisz i nie piszczysz... czy ty jesteś chory psychicznie? - prychnął, odsuwając swoją rękę od mej twarzy. 

                      - Gdzie jestem? - spytałem, próbując ruszyć ręką, na marne była przywiązana do krzesła na, którym siedziałem. 

                      - Serio tylko o to pytasz? - zaśmiał się szyderczo, podchodząc do mnie bliżej. Czułem ciepło jego ciała. Z cichym westchnięciem chłopak odwiązał mi oczy. Przede mną stał bardzo dobrze zbudowany mężczyzna.